Το μέλι στην Ιμβρο

Το μέλι ήταν ανέκαθεν αγαπημένη τροφή, κάνοντας εμφανίσεις ως γλυκαντικό συστατικό σε αρχαία κείμενα συνταγών για γλυκά και φαγητά, αλλά και ως φαρμακευτικό συστατικό. Το μέλι παράγεται σε πολλές ποικιλίες προσφέροντας η καθεμία την ξεχωριστή, μοναδική της γεύση. Το χρυσό σιρόπι του μελιού παράγεται από τις μέλισσες που συλλέγουν το νέκταρ διάφορων λουλουδιών. Η γεύση του μελιού αλλάζει ανάλογα με το λουλούδι από όπου συλλέγεται το μέλι.
Στην Ελλάδα οι γνωστότερες ποικιλίες μελιού είναι το θυμαρίσιο, το μέλι από έλατο, το μέλι ανθέων.  Το μέλι δεν έχει ημερομηνία λήξης. Λόγω της απολύτου φυσικής του κατάστασης, το μέλι δεν πιάνει μικροοργανισμούς και φυλάσσεται πάντα σε θερμοκρασία δωματίου.

Στην αρχαία Ελλάδα το μέλι κατείχε ξεχωριστή θέση. Αντιμετωπιζόταν σαν φυσικό και υγιεινό προϊόν, απαραίτητο στοιχείο της διατροφής και όχι συμπλήρωμα. Συγγράμματα του Ιπποκράτη, του Αριστοτέλη και του Δημόκριτου αναφέρονται στις ευεργετικές ιδιότητες του μελιού στην υγεία και τη μακροζωία. Από αποσπασματικές πληροφορίες για τη σύνθεση των γευμάτων των αρχαίων Ελλήνων, βλέπουμε ότι το μέλι περιλαμβάνεται στο καθημερινό διαιτολόγιο τους, είτε μόνο του, είτε σαν ύλη παρασκευής σε σάλτσες και διάφορα γλυκά. Εκτός από γλυκαντική ουσία, το μέλι το χρησιμοποιούσαν και σαν ύλη για την παρασκευή διαφόρων γλυκών και φαγητών. Ο μυττωτός ήταν πίτα με τυρί, λάδι, μέλι και σκόρδο, το νωγάλευμα γλυκό από λιναρόσπορο και μέλι, το μελίκρατον μίγμα μελιού και γάλακτος ενώ φτιαχνόταν και ένα είδος τυρόψωμου από αλεύρι, τρίμματα τυριού και μέλι. Η Ιμβρος κατέχει ξεχωριστή θέση , λόγω της πλούσιας χλωρίδας σε λουλούδια και βότανα.